Het Christelijk Huwelijk



De ongelovige partner - deel 1

Een relatie van een gelovige met een ongelovige partner, is meestal een weg met veel hindernissen. Christenen met een ongelovige partner hebben daarom vaak een moeilijke weg te gaan, variërend van onbegrip tot verhitte discussies met een groeiende onderlinge verdeeldheid over allerlei zaken die de relatie of het gezin betreffen. De Bijbelse manier van leven wijkt nu eenmaal enorm af, van wat gewoon is in de wereld om ons heen. Dat leidt bijna zeker tot behoorlijk veel onbegrip.

Het valt daarom als echtpaar helemaal niet mee om een, voor beide partijen aanvaardbaar compromie te vinden, zodat je met begrip voor elkaars standpunten toch samen door kan. Is zo'n relatie altijd kansloos? En kun je nog gewoon een goed huwelijk hebben, als je over de meest wezenlijke zaken steeds verder uit elkaar lijkt te groeien? Dat is moeilijk te zeggen. Het kan heel verhelderend zijn om te proberen je eens in de positie van de ongelovige partner te verplaatsen. Voorheen dacht men over zoveel zaken hetzelfde, over ethische vragen, over opvoeding, over tijd- en geldbesteding, over politiek en ga zo maar door. Niet dat men het toen altijd over alles eens was, maar uiteindelijk kon men het behoorlijk goed vinden in elkaars standpunten. Maar nu is alles veranderd omdat één van de partners tot geloof is gekomen. In de ogen van de ongelovige partner is die verandering meestal onbegrijpelijk. Je bent een nieuwe levensstijl begonnen en jullie denken over zoveel zaken ineens anders. Je partner is dus zelf niet veranderd, maar wordt wel geconfronteerd met een maatje die steeds meer 'afwijkend' gedrag vertoond. Het is begrijpelijk dat dit niet altijd even plezierig is en tot veel onzekerheid kan leiden aan de kant van de ongelovige partner, die er vaak ook nog niets van begrijpt. Het is goed om dit terdege te beseffen en daar ook rekening mee te houden. Zo mogelijk, geef je partner ook aan dat je begrijpt dat al deze veranderingen verwarrend kunnen zijn en moeilijk.

Maar wat zegt de Bijbel hierover?
Moet je dan maar uit elkaar, gezien alle bovenstaande problemen en moeiten? Paulus zegt daarover het één en ander in zijn eerste brief aan de gemeente te Korinthe. Korinthe was een heidense stad waarin het vast regelmatig voorkwam dat binnen een huwelijk één van de partners tot geloof kwam en de ander niet.

In 1 Korinthiërs 7 vers 10 tot 16 zegt Paulus: "Doch hun, die getrouwd zijn, beveel ik niet, maar de Here, dat een vrouw haar man niet mag verlaten (is dit toch gebeurd, dan moet zij ongehuwd blijven of zich met haar man verzoenen) en een man moet zijn vrouw niet verstoten. Maar tot de overigen zeg ik, niet de Here: heeft een broeder een ongelovige vrouw, die erin bewilligt met hem samen te wonen, dan moet hij haar niet verstoten. En een vrouw moet, als zij een ongelovige man heeft, en deze erin bewilligt met haar samen te wonen, die man niet verstoten. Want de ongelovige man is geheiligd in zijn vrouw en de ongelovige vrouw is geheiligd in de broeder. Anders zouden immers uw kinderen onrein zijn, doch nu zijn zij heilig. Maar indien de ongelovige haar verlaat, laat hij haar verlaten. De broeder of zuster is in dit geval niet gebonden; tot vrede heeft God u geroepen.Want hoe kunt gij weten, vrouw, dat gij uw man zult redden? Of hoe kunt gij weten, man, dat gij uw vrouw zult redden?"

Wanneer twee ongelovigen getrouwd zijn en een van de beide partners komt tot bekering, dan vormt men direct een ongelijk span (2Kor.6:14-16), maar dat is volgens de woorden van Paulus hier in 1 Kor.7, voor de gelovige nog geen reden om de ongelovige partner te verlaten. De Bijbel gaat er zelfs vanuit dat de gelovige bij de ongelovige blijft, tenzij deze het huwelijk zelf niet meer in stand wil houden en dus op een scheiding aanstuurt. In dat geval zal de gelovige daarin zelfs moeten bewilligen en is hij of zij ook niet meer gebonden door dat huwelijk.

Maar een christen die met een ongelovige is getrouwd, doet er altijd goed aan om God te vragen om kracht, zodat hij of zij in staat zal zijn om de ongelovige partner het evangelie voor te leven en zo mogelijk te winnen voor Jezus. Ons voorbeeld zal in ieder geval meer doen dan een preek. Gebed is ook heel erg noodzakelijk. Elke christen met een ongelovige partner, zou er zijn of haar prioriteit van moeten maken om voor zijn/haar partner dagelijks te bidden en zolang als we bidden, zal God met hem of haar die nog niet gelooft bezig blijven.

In verband hiermee een opmerking over samenwonen.
Het gaat hier om twee ongelovige partners die ongehuwd samenwonen, maar elkaar wel oprecht trouw hebben beloofd en dus in feite al als gehuwd leven. Zo'n verbintenis zal ook een huwelijk beschouwd mogen worden, wanneer één van beide tot bekering komt. Het betreft hier immers eerst twee ongelovigen die leefden volgens de normen van de wereld. Als dan één van de partners tot bekering komt, is er dus voorals nog geen reden om uit elkaar te gaan. Wel zal de gelovige partner aan moeten sturen op een officiële huwelijkssluiting (Rom.7:2), althans als de ongelovige partner daar voor open staat. Dit geldt overigens ook voor echtparen die niet gehuwd zijn, maar wel een z.g. samenlevings contract hebben. (Klik hier voor Deel 2)